เสียงกระซิบจากบ้านยายทับทิม
ข้าจำได้ดีถึงวันวานที่บ้านไม้เก่าคร่ำคร่าของยายทับทิม กลิ่นดอกบุปผาป่าหอมเย็นโชยมากับลมยามเย็นเสมอ ยายทับทิมเป็นคนเดียวในหมู่บ้านที่ยังคงทำครีมจากสมุนไพรและดอกไม้นานาชนิดด้วยมือของนางเอง ผู้ใหญ่ชอบพูดว่า "ยายทับทิมน่ะ แกมีมนต์ ข้ารู้สึกเหมือนมีเงามืดบางอย่างแอบมองเราอยู่เสมอ เวลานางกำลัง รับผลิตครีม ที่ส่งกลิ่นหอมชวนฝันนั้น
กลิ่นดอกไม้ในเงามืด
บางคืน ข้าแอบปีนหน้าต่างมองเข้าไปในครัวของยายทับทิม แสงตะเกียงส่องริบหรี่ เห็นยายนั่งหน้าเตาไฟ กวนหม้อครีมเนื้อเนียนละเอียด ปากของยายน่ะ ขยับพึมพำอะไรบางอย่างที่ข้าไม่เคยได้ยินชัดเจน และสิ่งที่แปลกกว่านั้นคือ เงาของยายที่ทอดไปบนผนัง มันดูบิดเบี้ยวเหมือนมีใครอีกคนยืนซ้อนอยู่ข้างหลังนาง ข้าเคยถามยายว่า "ยายทำอะไรอยู่เจ้าคะ ทำไมเงาของยายถึงแปลกๆ?" ยายยิ้มบางๆ แล้วตอบว่า "ยายแค่กำลังคุยกับดอกไม้ที่มาช่วยยาย รับผลิตครีม น่ะสิหลาน" ขนแขนของข้าลุกซู่ทุกครั้งที่ได้ยินเช่นนั้น
คำสาปหรือคำสัญญา: เรื่องเล่าของปู่
วันหนึ่ง ปู่เล่าเรื่องเก่าแก่ให้ข้าฟัง ปู่บอกว่านานมาแล้ว มีหญิงสาวคนหนึ่งได้ทำสัญญากับเจ้าป่าเจ้าเขา เพื่อขอสูตรครีมวิเศษที่จะทำให้ผิวพรรณงดงามและเยาว์วัยไปตลอดกาล แต่มีข้อแม้ว่า ต้องแลกด้วยการที่วิญญาณของผู้ทำครีมนั้นจะถูกพันธนาการอยู่กับกรรมวิธี รับผลิตครีม นี้ชั่วนิรันดร์ หากเมื่อใดที่หยุดทำ หรือทำด้วยความไม่บริสุทธิ์ใจ มนต์วิเศษจะสลาย และความงดงามจะหายไป พร้อมกับภัยพิบัติที่จะมาเยือนหมู่บ้าน "ยายทับทิมก็คือผู้ที่ได้รับสืบทอดพันธสัญญานั้นมาไงล่ะ" ปู่กระซิบ ข้ามองไปที่บ้านยายทับทิมด้วยความกลัวระคนสงสาร นางกำลังแบกรับภาระที่ยิ่งใหญ่เพียงใดกัน
ความลับของ รับผลิตครีม
แต่ข้าก็สังเกตเห็นว่า แม้จะดูน่ากลัวและลึกลับเพียงใด ยายทับทิมก็ไม่เคยหยุด รับผลิตครีม เลยแม้แต่วันเดียว ทุกเช้า ยายจะออกไปเก็บดอกไม้และสมุนไพรสดใหม่จากป่าด้วยตัวของนางเอง ด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มเสมอ เหมือนไม่ใช่คนที่ถูกคำสาป หากแต่เป็นคนที่เต็มใจทำสิ่งนี้ด้วยความรักและศรัทธา ข้าเคยเห็นผู้คนจากหมู่บ้านใกล้เคียงเดินทางมาเพื่อขอครีมของยาย เพราะเชื่อว่ามันไม่ได้แค่บำรุงผิว แต่ยังนำพาความสุขและความหวังมาสู่พวกเขาด้วย ยายมักจะพูดว่า "ทุกหยดของครีมนี่คือความตั้งใจและคำอธิษฐานของผู้คน" ข้าเริ่มเข้าใจว่านี่ไม่ใช่แค่การทำครีมธรรมดาๆ แต่มันคือพิธีกรรมที่ศักดิ์สิทธิ์
แสงสว่างที่ปลายทาง
เวลาผ่านไป ข้าเติบโตขึ้น แต่ยายทับทิมก็ยังคงเหมือนเดิม ใบหน้าของนางยังคงงดงามอ่อนเยาว์ราวกับถูกตรึงไว้ด้วยมนต์วิเศษ ข้าเริ่มเข้าใจว่าบางทีพันธสัญญาที่ปู่เล่า อาจไม่ใช่คำสาปเสียทีเดียว แต่เป็นคำมั่นสัญญาแห่งความภักดีและความเสียสละ ที่ส่งต่อความปรารถนาดีจากรุ่นสู่รุ่น ไม่ใช่เพื่อคงความงามของตนเอง แต่เพื่อมอบความหวังและความสุขให้แก่ผู้อื่น การ รับผลิตครีม ของยายทับทิมจึงไม่ใช่แค่การทำเครื่องประทินผิว แต่เป็นการหล่อหลอมจิตวิญญาณแห่งการให้และความเชื่อมโยงกับธรรมชาติ ข้าคิดว่า สักวันหนึ่ง ข้าอาจจะต้องเป็นคนที่จะสืบทอดภารกิจอันยิ่งใหญ่นี้ต่อไป ด้วยความภาคภูมิใจในมนต์ขลังที่ซ่อนอยู่ในทุกหยดของครีมบุปผาอาถรรพ์ เพื่อให้แสงสว่างแห่งความหวังนี้ยังคงส่องนำทางแก่ผู้คนตลอดไป
